BARRUM

BARRUM

nomen Gallicum vetus, quod portum videtur significavisse. Certe locus vulgo Barbehel et Barbeau dictus, ad Sequanam, Monasteriô insignis, Latine Sacerportus nuncupatur: ut appareat Behel Sacrum, Barrum, vel Bar portum amnicum Gallice appellari consuevisse. Unde autem Barrum pro portu sumptum sit, haud facile dictu est. Nisi forte a barris hanc appellationem accepit, quibus barris ac repagulis portus non maritimi modo, sed etiam amnici claudi consueverunt. Barrae apud Wilhelmum Brittonem sunt repagula: et Auctor Histor. S. Michaelis, ante annos DC. scriptae, de Barro Ducis sic refert: Fridericus, Dux Lotharingorum, propter frequentes Campanensium incursiones, in confinio Lotharingiae et Campaniae castrum exstruxit, quod Barrum, quasi barram nominavit. Barrum autem Ducis dictum est, quod a Duce Lothariensium Friderico exstructum fuerit: Hoc ampliatum et in oppidum redactum, usque hodie Barrum Ducis vocatur, Bruno Herculanus in Chron. Monast. S. Deodati. Huius ager sive Ducatus, qui antea Comitatus fuit, nunc appellatur pagus Barrensis, le Barrois. Aliud est Barrum ad Sequanam, in Lingonibus, non ignobile oppidum, Bar sur le Seine. ita cognominatum, ut distinguatur a Barro ad Albam, Bar sur Aube, et a Barro Ducis, de quo supra. Ex duobus prioribus unum pago Barrensi nomen dedit, qui Barrisus vocatur, in Capitulis Caroli Calvi, apud Silvacum latis, A. C. 853. et inter Pertisum et Camizisum pagos medius collocatur. In divisione Regni Lotharii, A. C. 870. facta Barrense, inter Odornense et Portense. Nithardus l. 1. duos pagos Barrenses facit, quos inter Partensem ac Brionensem ponit. Wiomadus, revertenri in

Galliam Childerico, comitatus Proceribus Francorum, apud castrum Barrum occurrit, et Barrensibus, quod primi Regem receperant, tributi remittendi auctor fuit, ut Fredegarius, ac Aimonius scribunt: quod tam Barro ad Sequanam, quam ad Albam convenire potest: quorum amborum pagi sunt Nithardo utrique Barrenses. Hadr. Vales. Notit. Gall.